'Cause you're amazing, just the way you are!

Na ruim 4 maanden te hebben gewoond in Portugal voelt het leven hier al best wel vertrouwd. Of het als thuis voelt? Geen idee. Ik denk dat ik uiteindelijk wel blij ben om weer in Nederland te zijn. Ik heb al veel gezien van het land maar nog lang niet zoveel als gepland. Er is hier simpelweg teveel te doen. Portugezen zijn echte ‘party people’. Niet negatief bedoeld en het is vast ook geen beledigende karakterisering, lijkt mij. Alhoewel ik bijna zou suggereren dat ik nu wel een beetje snap waarom de economische situatie hier ‘anders’ is dan in Nederland…

Ik zit nu in de tentamenperiode, de ‘final exams’. Hier hebben ze namelijk een systeem waarin je alleen aan het eind van het jaar de vakken die je volgt afsluit, maar je kan ervoor kiezen om tussentoetsen te nemen. Daarvan wordt dan het gemiddelde genomen of het hoogste cijfer. De rest van de maand staat in het teken hiervan, maar tussendoor zijn er genoeg ‘heilige’ feesten met festivals om even op te laden.

Het weer in Porto is eindelijk wat Hollanders zouden noemen ‘zomers’ en ook hier is de festivalperiode van start gegaan. Grote christelijke evenementen zoals in Nederland kennen ze niet. Zou het met het katholicisme te maken hebben? Geen idee. Wat ik wel weet is dat mijn stereotypering over Portugezen en de Portugese cultuur steeds meer wordt bevestigd. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Ze houden van uitgebreid de tijd nemen voor eten, vandaar ook dat ze bij de lunch al een complete maaltijd hebben. En ook heb ik hier via vrienden die ik hier heb ontmoet af en toe uitnodigingen om bij elkaar te komen, met andere erasmus studenten, om te eten en te praten over de exchange. Maar ook daar begin ik een beetje moe van te worden, omdat de gesprekken altijd hetzelfde gaan. Where are you from? Oh, that’s so cool. Dan ga je een beetje gokken of je nog de hoofdstad van het land weet, of een plek waar je zelf bent geweest of omdat je misschien zelf iemand kent die er is geweest of die er vandaan komt. So do you like Porto? Ook dat is altijd zo een interessante vraag, want goh, echt iedereen vindt het helemaal geweldig. Why did you choose Porto? How long are you here? Until where are you staying? Have you been to this and that place? Have you been travelling? How are your exams going? Do you have friends visiting you? Do you like Francesinha? Etc etc etc etc. Wat ook een beetje begint te komen is het feit dat ik over een maand alweer het land verlaat. Daardoor interesseert het je allemaal minder, omdat je al je eigen ‘vriendengroep’ hebt hier en het niet echt veel zin meer heeft om nog mensen te gaan leren kennen die je hoogstwaarschijnlijk toch nooit meer ziet. Natuurlijk kunnen er hele interessante gesprekken ontstaan, maar de meeste mensen lijken daar helaas veel alcohol voor nodig te hebben.

Vanwege mijn 2-talige opvoeding, dus ook met twee culturen te zijn opgevoed ben ik soms een beetje kwijt wat ‘ik’ nou ben. En ik vraag me af wat het nou betekent om ‘Hollands’ of ‘Portugees’ of ‘Iraans’ te zijn. Want to be honest, iedereen is gewoon anders en cultuur is maar een deel van wie je bent. Wat ik wel merk is dat het heel lastig is om Portugezen te leren kennen. Mijn ervaring is dat ze heel veel over zichzelf praten, geen vragen stellen aan jou om jou verhaal over desbetreffend onderwerp te delen, veel eer hebben en heel erg trots zijn op hun land en ‘cultuur’. Waar wij toch vrij snel een open en eerlijke conversatie kunnen hebben over persoonlijke dingen, zijn Portugezen toch echt ff het tegenovergestelde. Ook zijn wij meer ‘humble’ over onze rijkdom en ontwikkelingen of successen. Maar hier komt het zelfs bijna beledigend over als je te persoonlijke vragen stelt, vooral als je diegene amper kent. Iemand een vriend noemen is al helemaal niet zomaar iets, want daar moet je toch echt meer voor doen. Het lijkt net alsof je beland in een spiraal van aan de ene kant hele vriendelijke mensen die je altijd willen helpen en graag vertellen over hoe geweldig ze zijn, met aan de andere kant een immense muur met kanonnen op de wacht, die afgaan zodra je binnen de grenzen van de ‘persoon’ komt. En dan heb ik niet alleen over ervaringen met (exchange)studenten, maar ook volwassenen, ouderen en rasechte Portugezen. En ook met Internationals die hier al een tijd wonen herkennen dit soort dingen. Dat zijn mensen van over de hele wereld waarmee ik in contact ben gekomen, van USA, Colombia, Brazilië, Australië en Fiji tot aan Zuid-Afrika, Finland en Zweden. Het verschil moet er wezen . Toch zijn er ook een aantal waardevolle vriendschappen aan het ontstaan, want oprechte wederzijdse interesse is natuurlijk niet met iedereen mogelijk.

Deze laatste paar weken zijn rete-druk, omdat de professoren ervan houden om de definitieve opdrachten last minute te geven. Dus voordat je echt weet wat je moet doen heb je nog maar een paar weken de tijd. Maar ik heb verder niks te klagen, want de surflessen zijn op 10 minuten afstand, ik heb een keyboard kunnen lenen via via waar ik af en toe mijn muzikale ontlading mee kan doen en in de volgende weken komen een paar vriendinnen mij opzoeken! Nog even tot het avontuur toch echt voorbij is.. Dus dat wordt extra genieten! Bastante experiências e memórias.

Boa sorte voor mijzelf de komende tijd e até jà voor jullie!
Beijinhos.