Study Abroad - Part 1
Door: Kyana
Blijf op de hoogte en volg Kyana
13 Maart 2016 | Portugal, Porto
An exchange with the Erasmus Programme to Universidade Catolica Portuguesa, Porto: saúde!
Het is nu precies een maand geleden dat ik ’t Utrechtse heb geruild voor de prachtige stad Porto. Op 12 februari 2016 was het dan eindelijk zover: de vlucht was geregeld, een kamer was geregeld, de koffer was ingepakt, afscheid genomen van mijn lieve vrienden en familie en een nieuwe uitdaging stond voor de deur. De week voor vertrek was nogal hectisch: veel last minute dingen regelen en ook hele bijzondere dingen gebeurd qua geloofsleven*. Komt neer op heel veel van Gods glorie in mijn leven, en nu nog steeds meer en meer!!!:) (meer hiervan komt later wel in mijn muziek of iets dergelijks..asap).
Maargoed, back to ‘life’. Arriverend in Porto was het nogal regenachtig: nogal een domper als je het Nederlandse weer probeert te ontvluchten. Maar ik ben er natuurlijk ook om te studeren, niet alleen om te chillen in de zon met een Sangria, surfend over de golven van Matosinhos of bier-drinkend op de befaamde studenten-indrink-plek Adega (2 euro voor een halve liter Bock-bier, want als je uit Porto komt drink je geen ander merk).
Mijn huisgenoten kwamen uit alle hoeken van de wereld: van Peru en Brazilië tot Litouwen en Turkije. Helaas heb ik mijn ‘home’ snel moeten verlaten, omdat de reistijd veel langer was dan mij was verteld (ruim een uur, heen en terug). Via via heb ik een andere kamer gevonden, zowel dichtbij mijn universiteit (die vlakbij het strand in Foz ligt) en de binnenstad. Precies er tussenin, precies goed voor mij dus. Het is een half uur lopen of 10 minuten met de bus, maar de bussen rijden hier verschrikkelijk en niet op schema, dus daar kun je beter niet op vertrouwen. Daarnaast is wandelen goed voor de lijn… Ook in dit huis wonen studenten van dezelfde uni nota bene (was in het vorige huis niet het geval, hun universiteiten waren wel dichtbij), dus het studentenleven is me nu niet ineens ontglipt hoor. We hebben lol met elkaar en met de huiskat, Caramelo, ‘king’ of the house.
De Portugezen zijn heel behulpzaam, ook al spreken ze geen woord Engels (behalve studenten, maar die zelfs ook niet allemaal). Het was in het begin even goed puzzelen van tevoren en via mijn Erasmusbuddy (hele lieve meid) of de ESNPorto-organisatie zoveel mogelijk contacten proberen te leggen. De universiteit, die van Katholieke aard is, is een privéschool en in dit gebied een van de betere. In elk klaslokaal en ruimte hangt een kruis aan de muur. Zo worden we er allemaal even aan herinnerd dat Jezus voor ons het kruis is gestorven, toch? Daar blijft het helaas ook bij, want de studenten en het studentenleven is er niet ‘christelijker’ door. (Op het beruchte ‘eramus-programme’ kom ik later wel terug). Wel zijn de Portugese studenten vaak een stuk serieuzer dan de exchange studenten. De Portugese studenten kunnen hun vakken namelijk ook in het Engels volgen als ze willen, dus vandaar dat het gemixt is. Een goede zaak wat mij betreft. Alleen zijn ze minder benaderbaar door ons erasmus-‘meuk’. Ach, daar heb je de buddies en de andere eramus die in hetzelfde schuitje zitten voor.
De eerste weken was het even rondkijken en proeven qua studie en (studenten)leven. Twee vakken worden gegeven door een gepassioneerde, toe-aan-zijn-pensioen geweldig interessante professor. Hij is 40 jaar advocaat geweest in New York City, gespecialiseerd op het gebied van onder andere Maritime Law (een vak wat ik nu ook volg). Interessante man. De eerste les (lessen duren hier 2 keer 5 kwartier, dus tel maar op) vertelde hij alleen maar over zijn leven. Niet alleen over de 5 operaties die hij achter de rug heeft, maar ook als law practicioner. Vervolgens over dat hij ook in Peru heeft gewoond, waarop hij mijn klasgenoot en ex-huisgenoot veel van zijn ervaringen deelde. Vervolgens in Brazilië en daarna gaf hij les in Istanbul. Veel vriendinnetjes gehad, maar de arme man is nu 75 jaar en mist een vrouw aan zijn zijde (zo vertelt hij). Enkele figuren blijven hem altijd bij in zijn lesgeven en hij blijft het ook herhalen alsof hij het voor de eerste keer vertelt. Wij moeten als studenten een beetje giechelen als we weer hetzelfde verhaal moeten aanhoren. Bijvoorbeeld de jongen die nooit ook maar een aantekening heeft gemaakt van zijn lessen, maar vervolgens wel het vak heeft gehaald met een dikke 20 (ander puntensysteem hier). Dat ik geen Portugeze ben blijft iedereen, alzo ook hem, verbazen, waarop ik iedereen altijd moet overtuigen dat ik Nederlands ben. Ja, ik zie er niet Nederlands uit want ik ben niet blond en lang (nou ja, in vergelijking met de mensen hier wel!!), maar mijn ouders zijn Persian. Ah, vandaar!! Na 3x gevraagd te hebben in 1 les waar ik vandaan kwam heeft hij het eindelijk onthouden. Toch blijft hij vertellen over ‘the Dutch girl with the red hair and the cap on’. And how cool she was. But that I was really cool too!! Thanks bro, for sharing (for the fifth time!). Verder een prima docent, knap om op zo’n leeftijd nog les te geven op de uni!
De uni is verder prima vertoeven, veel lessen en bijna elke dag (in elk geval 2 volle dagen) college. En met mijn extra vak 'Portuguese as a foreign language', naast de 6 andere vakken genoeg uitdagingen op intellectueel gebied. Sim, eu sou muito animado! Daarnaast is het mogelijk om in een tussenuur even de Atlantische Oceaan op te zoeken, een aanrader voor iedereen.
Ook heb ik hier een internationale (lees: Engelstalige) evangelische kerk gevonden. Heel interessant. Klein clubje mensen, verschillend van studenten tot gezinnen. Ze hadden nogal wat moeite met de worship, omdat ze geen muzikanten in de kerk hebben. Was dat even toevallig dat ik daarheen was gegaan..
Een tripje hier en een reisje daar is al geboekt en gasten zullen ook worden ontvangen een dezer maanden. Dat wordt genieten! Het is nu alleen nog even afwachten op het zomer weer, want ja regen en bewolking kennen ze hier ook (alleen is het niet zo koud gelukkig en jawel de zon laat al steeds meer van zich zien hoor). Veel fun met skeeleren langs de 10km (?) lange boulevard, surfen in de oceaan, of basketballen op een veldje met ocean-view, propvolle feesten met alleen maar studenten in een immens grote discotheek, veel latin en house-muziek (my favourite): het is allemaal mogelijk hier in Porto. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de prachtige berg-achtige straten (doet me denken aan m’n geboortestad Teheran..), de beroemde brug ‘Pont Luis I’, de schattige tram die langs de kust en door de stad rijdt en de heerlijke Port wijn. Dit maandje ging te snel voorbij, en ik heb er nog maar 4 te gaan…
Zoveel wensen, zoveel dromen; wat een geluk toch, je zou eens langs moeten komen!
Muito obrigada e até já!
Kyana
Het is nu precies een maand geleden dat ik ’t Utrechtse heb geruild voor de prachtige stad Porto. Op 12 februari 2016 was het dan eindelijk zover: de vlucht was geregeld, een kamer was geregeld, de koffer was ingepakt, afscheid genomen van mijn lieve vrienden en familie en een nieuwe uitdaging stond voor de deur. De week voor vertrek was nogal hectisch: veel last minute dingen regelen en ook hele bijzondere dingen gebeurd qua geloofsleven*. Komt neer op heel veel van Gods glorie in mijn leven, en nu nog steeds meer en meer!!!:) (meer hiervan komt later wel in mijn muziek of iets dergelijks..asap).
Maargoed, back to ‘life’. Arriverend in Porto was het nogal regenachtig: nogal een domper als je het Nederlandse weer probeert te ontvluchten. Maar ik ben er natuurlijk ook om te studeren, niet alleen om te chillen in de zon met een Sangria, surfend over de golven van Matosinhos of bier-drinkend op de befaamde studenten-indrink-plek Adega (2 euro voor een halve liter Bock-bier, want als je uit Porto komt drink je geen ander merk).
Mijn huisgenoten kwamen uit alle hoeken van de wereld: van Peru en Brazilië tot Litouwen en Turkije. Helaas heb ik mijn ‘home’ snel moeten verlaten, omdat de reistijd veel langer was dan mij was verteld (ruim een uur, heen en terug). Via via heb ik een andere kamer gevonden, zowel dichtbij mijn universiteit (die vlakbij het strand in Foz ligt) en de binnenstad. Precies er tussenin, precies goed voor mij dus. Het is een half uur lopen of 10 minuten met de bus, maar de bussen rijden hier verschrikkelijk en niet op schema, dus daar kun je beter niet op vertrouwen. Daarnaast is wandelen goed voor de lijn… Ook in dit huis wonen studenten van dezelfde uni nota bene (was in het vorige huis niet het geval, hun universiteiten waren wel dichtbij), dus het studentenleven is me nu niet ineens ontglipt hoor. We hebben lol met elkaar en met de huiskat, Caramelo, ‘king’ of the house.
De Portugezen zijn heel behulpzaam, ook al spreken ze geen woord Engels (behalve studenten, maar die zelfs ook niet allemaal). Het was in het begin even goed puzzelen van tevoren en via mijn Erasmusbuddy (hele lieve meid) of de ESNPorto-organisatie zoveel mogelijk contacten proberen te leggen. De universiteit, die van Katholieke aard is, is een privéschool en in dit gebied een van de betere. In elk klaslokaal en ruimte hangt een kruis aan de muur. Zo worden we er allemaal even aan herinnerd dat Jezus voor ons het kruis is gestorven, toch? Daar blijft het helaas ook bij, want de studenten en het studentenleven is er niet ‘christelijker’ door. (Op het beruchte ‘eramus-programme’ kom ik later wel terug). Wel zijn de Portugese studenten vaak een stuk serieuzer dan de exchange studenten. De Portugese studenten kunnen hun vakken namelijk ook in het Engels volgen als ze willen, dus vandaar dat het gemixt is. Een goede zaak wat mij betreft. Alleen zijn ze minder benaderbaar door ons erasmus-‘meuk’. Ach, daar heb je de buddies en de andere eramus die in hetzelfde schuitje zitten voor.
De eerste weken was het even rondkijken en proeven qua studie en (studenten)leven. Twee vakken worden gegeven door een gepassioneerde, toe-aan-zijn-pensioen geweldig interessante professor. Hij is 40 jaar advocaat geweest in New York City, gespecialiseerd op het gebied van onder andere Maritime Law (een vak wat ik nu ook volg). Interessante man. De eerste les (lessen duren hier 2 keer 5 kwartier, dus tel maar op) vertelde hij alleen maar over zijn leven. Niet alleen over de 5 operaties die hij achter de rug heeft, maar ook als law practicioner. Vervolgens over dat hij ook in Peru heeft gewoond, waarop hij mijn klasgenoot en ex-huisgenoot veel van zijn ervaringen deelde. Vervolgens in Brazilië en daarna gaf hij les in Istanbul. Veel vriendinnetjes gehad, maar de arme man is nu 75 jaar en mist een vrouw aan zijn zijde (zo vertelt hij). Enkele figuren blijven hem altijd bij in zijn lesgeven en hij blijft het ook herhalen alsof hij het voor de eerste keer vertelt. Wij moeten als studenten een beetje giechelen als we weer hetzelfde verhaal moeten aanhoren. Bijvoorbeeld de jongen die nooit ook maar een aantekening heeft gemaakt van zijn lessen, maar vervolgens wel het vak heeft gehaald met een dikke 20 (ander puntensysteem hier). Dat ik geen Portugeze ben blijft iedereen, alzo ook hem, verbazen, waarop ik iedereen altijd moet overtuigen dat ik Nederlands ben. Ja, ik zie er niet Nederlands uit want ik ben niet blond en lang (nou ja, in vergelijking met de mensen hier wel!!), maar mijn ouders zijn Persian. Ah, vandaar!! Na 3x gevraagd te hebben in 1 les waar ik vandaan kwam heeft hij het eindelijk onthouden. Toch blijft hij vertellen over ‘the Dutch girl with the red hair and the cap on’. And how cool she was. But that I was really cool too!! Thanks bro, for sharing (for the fifth time!). Verder een prima docent, knap om op zo’n leeftijd nog les te geven op de uni!
De uni is verder prima vertoeven, veel lessen en bijna elke dag (in elk geval 2 volle dagen) college. En met mijn extra vak 'Portuguese as a foreign language', naast de 6 andere vakken genoeg uitdagingen op intellectueel gebied. Sim, eu sou muito animado! Daarnaast is het mogelijk om in een tussenuur even de Atlantische Oceaan op te zoeken, een aanrader voor iedereen.
Ook heb ik hier een internationale (lees: Engelstalige) evangelische kerk gevonden. Heel interessant. Klein clubje mensen, verschillend van studenten tot gezinnen. Ze hadden nogal wat moeite met de worship, omdat ze geen muzikanten in de kerk hebben. Was dat even toevallig dat ik daarheen was gegaan..
Een tripje hier en een reisje daar is al geboekt en gasten zullen ook worden ontvangen een dezer maanden. Dat wordt genieten! Het is nu alleen nog even afwachten op het zomer weer, want ja regen en bewolking kennen ze hier ook (alleen is het niet zo koud gelukkig en jawel de zon laat al steeds meer van zich zien hoor). Veel fun met skeeleren langs de 10km (?) lange boulevard, surfen in de oceaan, of basketballen op een veldje met ocean-view, propvolle feesten met alleen maar studenten in een immens grote discotheek, veel latin en house-muziek (my favourite): het is allemaal mogelijk hier in Porto. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de prachtige berg-achtige straten (doet me denken aan m’n geboortestad Teheran..), de beroemde brug ‘Pont Luis I’, de schattige tram die langs de kust en door de stad rijdt en de heerlijke Port wijn. Dit maandje ging te snel voorbij, en ik heb er nog maar 4 te gaan…
Zoveel wensen, zoveel dromen; wat een geluk toch, je zou eens langs moeten komen!
Muito obrigada e até já!
Kyana
-
13 Maart 2016 - 17:22
Vera:
Ah!!! Vet leuk stukje ky :) leuk om meer te horen over je universiteit en activiteitjes :) kus en duizend liefs! Love youuuu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
